HOLA TRONCOS. QUE PASA CON LA GENTE QUE NO ESCRIBE NADA. COMO, CASI SIEMPRE, ME TOCA EMPEZAR A MI LAS CRÍTICAS ASÍ QUE, VENGA. BUENA PELI LA DEL JUEVES PASADO. CINE SOCIAL DE UNA SITUACIÓN QUE ESTAMOS CANSADOS DE VER TODOS LOS DÍAS EN LA TELEVISIÓN PERO QUE SE NOS MUESTRA DESDE UNA PERSPECTIVA DIFERENTE A LA HABITUAL. PARA MI, ESTO ES EL GRAN ACIERTO DEL DIRECTOR, QUE NO HIZO USO DE LA SENSIBLERÍA FÁCIL Y NOS MOSTRÓ EL CONFLICTO DESDE UN ENFOQUE MÁS DIPLOMÁTICO Y DESDE DENTRO, SIN IMÁGENES DE GUERRA, Y SI CON LA DUREZA DE LAS PALABRAS Y LA TOMA DE DECISIONES QUE A VECES SON IGUAL DE VIOLENTAS. LA CONCLUSIÓN QUE SACO, SI REALMENTE HAY ALGO MÁS QUE DECIR DE ESTE CONFLICTO, Y TOTALMENTE EJEMPLIFICADO EN LA PELÍCULA, ES QUE A LAS DOS PROTAGONISTAS LE ROBARON EL ÚNICO PEDAZO DE PAZ Y LIBERTAD QUE LES QUEDABA, UNA PORQUE ERA SU ESPACIO Y SU VIDA DESDE SIEMPRE, Y LA OTRA PORQUE SE TRATABA DEL ÚNICO ESPACIO REALMENTE LIBRE DE LA PRISIÓN EN LA QUE VIVÍA. FELICITACIONES AL PONENTE QUE PASÓ EN DOS DÍAS DE " SEMPRE SONXA " A ESTE FILM DE ORÍGENES MÁS EXÓTICOS. GRANDE.
Que pasa pueblo, A parte de estar de acordo con Saruman, tamen resalatar que no film tamen esta centrada na sordade de dos mulleres de extractos sociais totalmente distintos,e de dos realidades distintas a pesar de vivir a un par de metros unha da outra. A destacar tamen como reflexa a situacion da muller musulmana dunha manera case imperceptible pero moi ben reflexada. O detalle do fillo camareiro en EEUU (pelestino), e a filla universitaria no mismo pais (Israelita)tamen di moito. Para finalizar non entendo o de SEmpre Xonxa, despois de ponher pelis como: El almuerzo desnudo. Una historia verdadera y La Antena. Adeus e grazas
Boa peli Xabarín!!!. Que te voy a contar sabes que por ahí conmigo siempre aciertas...
Una historia basada en un conflicto pasado, reciente e interminable por desgracia, contada de una forma diferente, pienso que muy original y reflejada por dos mujeres totalmente distintas en estatus pero exactamente igual en esencia... Las dos nos muestran como estar a un lado o al otro del conflicto te hace infeliz de igual modo, nos enseñan ese lado del desacuerdo que tienen que sufrir los civiles que lo único que quieren es que los dejen vivir como lo hicieron siempre, en sus casas, con sus tierras, con sus costumbres... Podríamos eternizar con el tema y la verdad es que la película me gusta por eso, porque muestra una realidad totalmente diferente a la nuestra y porque nos invita empatizar con una cultura y una situación que ni por asomo podríamos llegar a pensar el encontrarnos en ella a estas alturas... y si tengo que hablar como mujer entonces ya no tendría espacio aquí... Me gusta la interpretación sencilla y certera, las imagenes, la metáfora del limonero...
5 comentarios:
HOLA TRONCOS.
QUE PASA CON LA GENTE QUE NO ESCRIBE NADA. COMO, CASI SIEMPRE, ME TOCA EMPEZAR A MI LAS CRÍTICAS ASÍ QUE, VENGA.
BUENA PELI LA DEL JUEVES PASADO. CINE SOCIAL DE UNA SITUACIÓN QUE ESTAMOS CANSADOS DE VER TODOS LOS DÍAS EN LA TELEVISIÓN PERO QUE SE NOS MUESTRA DESDE UNA PERSPECTIVA DIFERENTE A LA HABITUAL.
PARA MI, ESTO ES EL GRAN ACIERTO DEL DIRECTOR, QUE NO HIZO USO DE LA SENSIBLERÍA FÁCIL Y NOS MOSTRÓ EL CONFLICTO DESDE UN ENFOQUE MÁS DIPLOMÁTICO Y DESDE DENTRO, SIN IMÁGENES DE GUERRA, Y SI CON LA DUREZA DE LAS PALABRAS Y LA TOMA DE DECISIONES QUE A VECES SON IGUAL DE VIOLENTAS.
LA CONCLUSIÓN QUE SACO, SI REALMENTE HAY ALGO MÁS QUE DECIR DE ESTE CONFLICTO, Y TOTALMENTE EJEMPLIFICADO EN LA PELÍCULA, ES QUE A LAS DOS PROTAGONISTAS LE ROBARON EL ÚNICO PEDAZO DE PAZ Y LIBERTAD QUE LES QUEDABA, UNA PORQUE ERA SU ESPACIO Y SU VIDA DESDE SIEMPRE, Y LA OTRA PORQUE SE TRATABA DEL ÚNICO ESPACIO REALMENTE LIBRE DE LA PRISIÓN EN LA QUE VIVÍA.
FELICITACIONES AL PONENTE QUE PASÓ EN DOS DÍAS DE " SEMPRE SONXA " A ESTE FILM DE ORÍGENES MÁS EXÓTICOS. GRANDE.
DISCULPEN POR LA ERRATA. SEMPRE XONXA.
Que pasa pueblo,
A parte de estar de acordo con Saruman, tamen resalatar que no film tamen esta centrada na sordade de dos mulleres de extractos sociais totalmente distintos,e de dos realidades distintas a pesar de vivir a un par de metros unha da outra.
A destacar tamen como reflexa a situacion da muller musulmana dunha manera case imperceptible pero moi ben reflexada.
O detalle do fillo camareiro en EEUU (pelestino), e a filla universitaria no mismo pais (Israelita)tamen di moito.
Para finalizar non entendo o de SEmpre Xonxa, despois de ponher pelis como: El almuerzo desnudo. Una historia verdadera y La Antena.
Adeus e grazas
Perdon foiseme a perrola, queria decir La historia oficial...jejejej
Buenas a todos,
Boa peli Xabarín!!!.
Que te voy a contar sabes que por ahí conmigo siempre aciertas...
Una historia basada en un conflicto pasado, reciente e interminable por desgracia, contada de una forma diferente, pienso que muy original y reflejada por dos mujeres totalmente distintas en estatus pero exactamente igual en esencia...
Las dos nos muestran como estar a un lado o al otro del conflicto te hace infeliz de igual modo, nos enseñan ese lado del desacuerdo que tienen que sufrir los civiles que lo único que quieren es que los dejen vivir como lo hicieron siempre, en sus casas, con sus tierras, con sus costumbres...
Podríamos eternizar con el tema y la verdad es que la película me gusta por eso, porque muestra una realidad totalmente diferente a la nuestra y porque nos invita empatizar con una cultura y una situación que ni por asomo podríamos llegar a pensar el encontrarnos en ella a estas alturas... y si tengo que hablar como mujer entonces ya no tendría espacio aquí...
Me gusta la interpretación sencilla y certera, las imagenes, la metáfora del limonero...
Moitas grazas Xabarín, bicos para todos!!
Publicar un comentario